Dâs liabeste Dearfl

Hugo Moro


Ums liabeste Dearfl,
Wânn se mi frâgatn –
I sâgat lei âllemâl:
Âgathn! Âgathn!

Is an Eartl, aliabs
Und an Eartl, a klans –
A liabers, a lianers,
I wißat lei kans.

Wia aus an Schachtalan
- Zwischn dö Bam –
Liegts âgathner Dearfl
Dâ in der Gham.

Um umadum âlles
Lei grian und lei grian –
Und dö Trâg! Und dö Berg!
Und dö Sunn – âch, wia schian!

Wânn ander dâs sigt,
Selm waß er’s lei gwiß,
Selm mirkt er’s und gspürt er’s
Wâs as Hamatle is.



Und dö Âgathner Bauern
Und dö Bäurinnen – mein!
Ane bravern Leut
Wenn ninderscht nit sein.



Und dö Burschn seint sauber
Und dö Diandlan sein schian
Und geltets, hiz werdts lei
Nâch Âgathn giahn?!


Werdts segn; ganz gwiß,
s’hât a niadr sei Freud
Mitn Âgathner Dearflan
Mit dö Âgathner Leut!


Und i waß es – wâs gibtets?
Dâß âlle Leit sâgatn,
Wânn se dâs Eartl,
Dâs liabe, drfrâgetn.

Wânn se’s desagetn,
Dâß se lei sâgatn
s liebeste Dearfl
Is, richtig wâhr, Âgathn.


Zurück